Johan Henri Eliza Ferrier werd op 12 mei 1910 geboren in Paramaribo. In 1927 ging hij aan de slag als onderwijzer. Eerst in het Surinaamse binnenland, later in Paramaribo.
Johan Ferrier was in 1946 één van de oprichters van de Nationale Partij Suriname (NPS), een politieke partij die met name steunde op de creolen in Suriname. Van 1946 tot 1948 was hij lid van de Staten van Suriname en van 1951 tot 1955 onderwijsdirecteur.
Van 1955 tot 1958 was Ferrier premier van Suriname en in 1968 werd hij gouverneur van Suriname als deel van het Koninkrijk der Nederlanden. Deze laatste functie bekleedde hij tot in 1975 de eerste onafhankelijkheid van Suriname uitgeroepen werd. Ferrier werd toen de eerste president van de republiek Suriname. In 1980, toen Desi Bouterse de grondwet buiten werking wilde stellen, trad hij af.
Ferrier verhuisde naar Nederland en vestigde zich in Oegstgeest. Enkele jaren geleden verschenen zijn memoires onder de titel Laatste gouverneur, eerste president. Het boek is gebaseerd op tientallen gesprekken die journalist John Jansen van Galen met de eerste president voerde.
Johan Ferrier was Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. Ook was hij onderscheiden met de Kwakoe Award, een onderscheiding voor mensen die zich zich op sociaal of cultureel gebied verdienstelijk hebben gemaakt voor Suriname.
