krantenstrip van dick brown die voortgezet werd door zijn zoon chris Welkom op de Q&A-website. Vandaag bieden we je een oplossing voor een nieuwe puzzel met ons, en hier is de oplossing exclusief op onze prachtige website die gespecialiseerd is in het oplossen en beantwoorden van moeilijke spellen. krantenstrip van dick brown die voortgezet werd door zijn zoon chris
(zoals de titel het verwoordt) Het metafysisch grondpatroon van het romantische literaire denken: Fenomenologie van een geestesgesteldheid. Het was een geharnaste demonstratie van de waarde van ideeënhistorisch onderzoek in de literatuurgeschiedenis, en een verfrissende poging om de Roman‑ tiek, in al zijn Europees-internationale variatie, vanuit de in de tijd zelf geschreven teksten te begrijpen: fenomenologisch en niet theoretisch, vanuit een modelmatig begrip van het door historici en critici aan die pe‑ riode toegeschreven poëticale karakter. Onder de grote, pan-Europese overzichtwerken over de Romantiek neemt De Deugds studie bijlange geen geringe plaats in, maar opnieuw moet vastgesteld worden dat de in‑ ternationale uitstraling ongetwijfeld aanzienlijk groter was geweest als het boek niet in het Nederlands was verschenen. De Deugds preoccupatie met de literatuur zou sindsdien steevast de literatuurgeschiedenis in een driehoeksverhouding met theologie en fi‑ losofie plaatsen. Daarvan getuigen zijn diverse artikelen over de literaire mimesis, zijn regelmatige populariserende bijdragen aan het tijdschrift Wijsgerig perspectief op maatschappij en wetenschap, en zijn boek From religion to criticism: Notes on the growth of the aesthetic consciousness in Greece (1964, herdrukt 1971). De Deugd werd benoemd tot lector, later hoogleraar in de Vergelij‑ kende Literatuurwetenschap aan zijn Utrechtse instituut. De symme‑ trie van zijn dubbeltalent werd voortgezet door een nevenbenoeming, in 1970, tot buitengewoon hoogleraar filosofische antropologie aan de Vrije Universiteit. Dat ambt aldaar aanvaardde hij met een belangrijke oratie over het onderwerp ‘Nationalisme en Wetenschap’, waarin hij zich tot een kritisch en cosmopolitisch wetenschapsbegrip bekende, maar die hem niet door alle Amsterdamse collega’s in dank werd afgenomen. De Deugds wijgerig-antropologische belangstelling ontwikkelde zich in de jaren zeventig in de richting van de psychologie en de psychotherapie. Na het behalen van een Duitse accreditatie heeft De Deugd zelfs inci‑ denteel in de jaren 1973-’77 als psychotherapeut gepraktiseerd. Een den‑ ker als Freud heeft hij evenwel nooit als maître à penser willen erkennen. Over het algemeen kan gesteld worden dat hij grote eruditie paarde aan een rusteloos zoekende, haast worstelende geest. In Utrecht zou zijn vergelijkende, ‘fenomenologische’ en ideeënhisto‑ risch gefundeerde benadering in de jaren zeventig en tachtig gaandeweg gemarginaliseerd raken in de concurrentie tussen poststructuralistische theorie en empirisch sciëntisme.
